توجه به موضوع سبک زندگی در چند سال اخیر و به خصوص پس از تاکیدات مقام معظم رهبری در محافل علمی و تخصصی افزایش یافته است. شاید برای تبیین این اهمیت بتوان به بخش هایی از بیانات ایشان اشاره کرد:

بلای اشرافی‌گرایی برای جامعه اسلامی یک درد تاریخی است؛ بیماری مهلکی که ریشه در تاریخ هزار و چند صد ساله اسلام دارد. رهبر انقلاب در تحلیل زمینه‌ها و عوامل انحراف جامعه اسلامی – پس از رحلت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)- که منتهی به شهادت امام حسین علیه‌السّلام شد، همین آفت – یعنی رواج اشرافیت در میان خواص – را به عنوان خشت اول در انحراف بنای جامعه اسلامی برمی‌شمارند.

این بیماری مهلک، از دوران مشروطیت در دل ایران‌زمین جانی مضاعف گرفت و ریشه دواند؛ به تعبیر یکی از تحلیل‌گران تاریخ معاصر (۱)، در این دوران گذار تاریخی، نقد و اجتهاد و انتخاب، جای خود را به تقلید و بی‌هویتی و خودباختگی می‌دهد.
حالت از خودباختگی، تقلید و بی‌هویتی به تربیت آدم‌هایی می‌انجامد که جلال آل‌احمد با عنوان غرب‌زده از ایشان یاد می‌کند و ایشان را این‌گونه توصیف می‌نماید: «آدم غرب‌زده، چشم به دست و دهان غرب است. کاری ندارد که در دنیای کوچک خودمانی، در این گوشه از شرق چه می‌گذرد»

عنصر هویت با قید استقلال فرهنگی، امری بسیار ضروری در امر تعلیم و تربیت است؛ ضرورتی که رهبر انقلاب آن را به این صورت مورد تاکید قرار می‌دهند: «جوان را باهویت بار بیاورید. اگر جامعه‌ای احساس هویت نکرد، صداهای بلند تحکم‌آمیز، راحت او را مغلوب خواهد کرد. آن‌که ایستادگی می‌کند، آن کسی است که احساس هویت می‌کند»

«رفتار اجتماعی و سبک زندگی، تابع تفسیر ما از زندگی است: هدف زندگی چیست؟ هر هدفی که ما برای زندگی معین کنیم، برای خودمان ترسیم کنیم، به طور طبیعی، متناسب با خود، یک سبک زندگی به ما پیشنهاد می‌شود. یک نقطه اصلی وجود دارد و آن، ایمان است. یک هدفی را باید ترسیم کنیم – هدف زندگی را – به آن ایمان پیدا کنیم. بدون ایمان، پیشرفت در این بخش‌ها امکان‌پذیر نیست؛ کارِ درست انجام نمی‌گیرد»

 یکی از ابعاد پیشرفت با مفهوم اسلامی عبارت است از سبک زندگی کردن، رفتار اجتماعی، شیوه زیستن… ما اگر از منظر معنویت نگاه کنیم – که هدف انسان، رستگاری و فلاح و نجاح است – باید به سبک زندگی اهمیت دهیم؛ اگر به معنویت و رستگاری معنوی اعتقادی هم نداشته باشیم، برای زندگی راحت، زندگی برخوردار از امنیت روانی و اخلاقی، باز پرداختن به سبک زندگی مهم است. بنابراین مسئله، مسئله‌ی اساسی و مهمی است.

آنچه امروز نظر به شواهد مشهود شده این است که افراد تاجر و سرمایه دار که متاسفانه از اندیشمندان و حاکمان جامعه هم محسوب می شوند، رفتار غیر انقلابی از خود نشان می دهند و این باعث می شود که جامعه ضربه های بزرگی را از شرایط موجود متحمل شود.