انحراف و بایکوت خبری نقشه‌ی دشمن در تقابل با اربعین

پایگاه تحلیلی مصداق/ بخش اوّل گفتگوی مصداق با معاون پژوهش و آموزش سازمان تبلیغات اسلامی، حجت ‌الاسلام روح‌الله حریزاوی در روزهای گذشته با موضوع ظرفیت‌های تبلیغی اربعین تقدیم شد. در این بخش به نقشه‌ی دشمن و معاندین برای منحرف نمودن این حماسه‌ی بزرگ و نقش فرهنگ شهید و شهادت در این حرکت را تقدیم می‌نماییم.

نقش طوفان تبلیغاتی دشمن نسبت به جریان اربعین را چطور می‌بینید و چقدر موفق هستند، چه از داخل و چه از خارج ما گاهاً افرادی را می‌بینیم که زیبایی‌های اربعین را نمی‌بینند و حاشیه‌های آن را می‌پردازند؛ حتی بزرگواری از زباله‌های عکس می‌گیرد و در صفحه‌های مجازی خود منتشر می‌کند. این اقدامات با چه هدفی صورت گرفته و تا چه میزان موفق خواهد بود. 

در مقابل جریان زنده‌ی اربعین، جریان رسانه‌های بین المللی که در اختیار دشمنان هست وجود دارد که  سیاست اوّل آن‌ها پنهان سازی و بایکوت خبری بزرگترین راهپیمایی انسان‌ها در جهان است. در هیچ کجای جهان این همه انسان در یک قطعه‌ای از مکان دور هم جمع نشده‌اند. مثلاً ببینید مردمی که برای یک بازی فوتبال در آمریکا یا اروپا یا مردمی که برای جام جهانی جمع می‌شوند را چگونه منعکس می‌کنند، در حالی که در یک نقطه مردم فقط تماشاچی هستند یا برای برخی از فستیوال‌ها یا جشنواره‌های موسیقی و … . در اربعین حدود سی الی چهل میلیون نفر یک مسافت طولانی را در عرض چند روز می‌پیمایند و این راهپیمایی حاوی یکسری حرف است و آن‌ها برای تشویق دو تیم فوتبال یا یک خواننده یا لذت جویی و کام جویی نمی‌آیند. این‌جا انسان‌ها برای یک حرف و یک گفتگو می‌آیند. اوّلین سیاستی که غول‌های رسانه‌ای دنیا که در اختیار صهیونیست‌ها و شیاطین هست، بایکوت خبری است. نوکرهای رسانه‌ای غرب‌گرا در جهان اسلام و حتی در ایران هم طبیعتاً تابع آن سیاست و اندیشه هستند.
ما اولین کاری که باید انجام بدهیم این است که همه افرادی که می‌خواهند مشرف شوند یک پیوست خبری با حضورشان ایجاد کنند. لذا آموزش حضور رسانه‌ای به همه این چند میلیون ایرانی که در آن‌جا حضور پیدا می‌کنند یک وظیفه است. فرض بفرمایید این‌که چه هشتک‌هایی را بگذارند، در کدام شبکه‌ها حضور پیدا کنند، چه چیزهایی را بگویند، چه سوژه‌ای را انتخاب کنند. ما باید از همه به نحوی این را بخواهیم یعنی ما از رسانه ملّی بخواهیم که از همه این چند میلیون بخواهد که مثلاً در یک نقطه طوفان توئیتری و اینستاگرامی برقرار کند. در شبکه‌های مختلفی که هست حرف بزنند و عکس تولید کنند و عکس‌ها را گزاره معنا به مفهوم کنند و از حالت سلفیسم که از آفات‌های اُمانیسم است یعنی عکس‌های خاطره انگیز شخصی به سوی عکس‌های گفتمانی معنادارِ دارای مفهوم موثر سوق بدهیم یعنیبه عنوان یک مطالبه از شرکت کنندگان اربعین بخواهیم که در کنار عکس‌هایی خانوادگی و شخصی، چندتا عکس معنادار با جملات معنادار و گفتمانی منعکس کنند. قطعات ویدئویی کوتاه با گفتگوهایی که با مردم عراق و مردم کشورهای دیگر دارند را آماده و مخابره کنند و در فضای مجازی طوفان کنند.

سیاست دوم و در واقع حمله دوم و هجمه ثانویه‌ای که به ما می‌شود کسانی هستند که نیت تخریب این حرکت بزرگ را دارند. روی موضوعاتی دست می‌گذارند که فی نفسه درست هستند مانند عدم رعایت بهداشت، عدم صرفه جویی، اسراف و تبدیز که حرام قطعی است در اسلام و خدای متعال هیچگاه راضی نیست که حتی یک دانه برنج تبدیل به زباله شود. وقتی این نعمت الهی دور ریخته می‌شود حتی چای، آب یا شربت دور ریخته شود حتی نقل می‌کنند که امام صادق(ع) می‌فرمایند حداقل اسراف این است که شما آبی را از رودخانه خارج کنید و آن را خارج از رودخانه به هدر بدهید. این آب را بگذارید در همان رودخانه مسیر خود را طی کند. یا این‌که ائمه روی یک سیب نیم خورده چقدر حساسیت نشان می‌دادند. خوب این‌ها تعالیم دینی است اگر کسانی که هیچ نسبتی با دین ندارند به نیت تخریب این حرکت دینی از برخی از تعالیم دینی ما سو استفاده می‌کنند ما باید حسن استفاده را کنیم؛ ما باید روی بعضی از این معانی دست بگذاریم. حتی اگر بتوانیم نگاه‌ها را ارتقا بدهیم مثلاً این کار پذیرایی و موکب زدن خیلی کار قیمتی و ارزشمندی است ولی واقعاً اگر هر پنجاه موکب حاضر می‌شدند کنار هم جمع شوند و یک مجتمع اقامتی ماندگار را با زیرساخت‌های مفصل و تمیز و پاکیزه، مجموعه‌های بهداشتی، تفریحی، اقامتی را ایجاد کنند تا اگر کسی می‌خواهد استراحت کند، استراحت بهتری داشته باشد؛ چون آن‌ها که هزینه را انجام می‌دهند بهتر نیست به جای موکب‌های کوچک کنار هم جمع می‌شدند و یک مجتمع بزرگ را تاسیس می‌کردند آن هم نه به شکل موقت بلکه به شکل پایدار. یا به جاده آن منطقه، آب آشامیدنی و امثال این‌ها رسیدگی می‌کردند با این هزینه‌هایی که بهرحال هر ساله انجام می‌شود. ما عراقی‌هایی را می‌شناسیم که هر سال خانه خود را می‌فروشند هزینه می‌کنند و با پول باقی مانده خانه کوچکتری می‌خرند که ممکن است در مناطق دوردست تر شهر هم باشد. بعد برای ادای این نذرش خانه و ماشین خود را می‌فروشد و موکب برقرار می‌کند و به این کار هم افتخار می‌کند؛ یا افرادی که فقیرانه زندگی می‌کنند مثلاً قند نمی‌خورند و ذخیره می‌کنند تا بتوانند موکب را برپا کنند. ما اگر بتوانیم این فرهنگ را منتقل کنیم. طبیعتاً مسئولیت بزرگی که بر عهده داریم را انجام دادیم. بنابراین راه پاسخ به آن شبهات هم این است که طرف ما هجوم بشود و ما کمپین‌های نه به دور ریختن غذا، نه به آلوده کردن مسیر، نه به اسراف، نه به پرخوری، نه به بی انضباطی غذایی، صدمه زدن به بدن و … هیچکدام از این‌ها به شکل عادی مورد تایید دین و شریعت ما هم نیست؛ راه بیندازیم اگر این کار را انجام بدهیم می‌تواند پاسخ مثبتی باشد.

مصداق/ به عنوان آخرین سوال، حضرت آقا نگاهی دارند هم راستای بحث اوّل شما، بحث زنده نگاه داشتن شهادت و شهید در جریان اربعین و در همان بحث حضرت زینب(س) که بر می‌گردند و در همان یک‌سال اسم شهید و جریان امام حسین و قیام عاشورا را زنده نگه می‌دارند. الان وظیفه ما چیست؟امروزه متاسفانه اسم شهید را از تابلوی کوچه‌ها بر می‌دارند در مقابل این هجمه‌ها که از فضای داخلی به ما می‌شود چکار باید بکنیم و وظیفه‌ی ما چیست؟
اوّلا حرکتی که شروع شده است توسط بعضی از قسمت‌های شهرداری‌ها یک حرکت ناجوانمردانه است؛ یعنی اگر از مردم آن کوچه‌های می‌پرسیدند که آیا شما مایلید که تابلو عوض شود یا برداشته شود و به رای مردم آن کوچه احترام می‌گذاشتند من یقین دارم که مردم آن کوچه وقتی بداند که خیابان محل محل سکونتشان نام شهیدی است که جان خود را فدا کرده که امنیّت او حفظ شود، حتماً چنین خبطی نمی‌کردند لذا یک کار ناجوانمردانه کردند و با این‌که بعضی از این مجموعه‌ها خیلی شعار مردم‌گرایی می‌دهند ولی در این‌جا به مردم توهین کردند. اوّلین حرکتی که جریان اصلاحات باید پاسخگو باشد و این ننگ را هیچ‌گونه نمی‌تواند پنهان کند همین توهینی است که به مردم کرد چون شهدا هم جزء همین مردم بودند. مادر و پدران شهدا هنوز در آن کوچه‌ها زندگی می‌کنند و از مردمی که برای یک خانواده شهید واقعاً احترام قائلند. حتی مردم برای خانواده شهدایی که از اقلیّت‌های مذهبی مانند ارامنه هستند احترام قائلند. کسانی هستند که نماز نمی‌خوانند امّا به شهدا احترام می‌گذارند. شما مگر تشیع جنازه شهدا در تهران و سایر شهرها را نمی‌بینید؟ چطور به خودتان اجازه دادید که به مردم توهین کنید؟ چه چیز به شما چنین اجازه ای داد؟ که چنین توهین بزرگی کنید و در نام کوچه‌های آن‌ها دست ببرید؟ شما خودتان تمایل دارید که برخی از هنرمندان و سیاستمداران را بیاورید و اسامی آن‌ها را بر کوچه‌ها و میادین بزنید اشکالی ندارد و مردم شاید با آن هم همراه باشند ولی مردم با حذف نام شهید هیچگاه همراه نیستند؛ عموم مردم حتی مردم که نماز نمی‌خوانند و روزه نمی‌گیرند و اعتقادی به مسائل مذهبی ندارند امّا به شهید اعتقاد دارند چون شهید یک عنوان مقدس است و در سراسر جهان هم شهید مقدس است. در ژاپن به کشته شده‌های جنگ جهانی احترام می‌گذارند، در آلمان به کشته شده‌های جنگ جهانی احترام می‌گذارند چطور است که در ایران این بی احترامی در یک مقیاس ملّی توسط یک مجموعه‌هایی که نوکر مردمند اتفاق می‌افتد. تنها اسمی که می‌توان روی شهرداری گذاشت نوکر مردم بودن است و هیچ معنای دیگری غیر از نوکری و خادمی مردم واقعا ندارد. چطور اجازه دادند همچین توهین بزرگی اجازه دادن در شهرداری که یک ارگان پر خدمت است و افراد بسیار خدومی در شهرداری‌های ما هستند به صورت زیرپوستی و نفوذی این کار انجام شود سوال بزرگی است که ما از این جریان خبیث باید بپرسیم.

در مورد این موضوع مردم تقریباً پاسخ این‌ها را دادند. مردم به شکل آتش به اختیار اقدام کردند و این اقدام ننگینی که برای زدودن نام شهدا انجام شده بود را در حد توان شخصی خودشان هزینه کردند و اسم شهدا را با رنگ قرمز نصب کردند و جا دارد که دست این جوان‌هایی که این کار را انجام دادند ببوسیم و از آن‌ها تشکر کنیم و انشالله شفاعت شهدا شام حال آن‌ها شود در هر دو دنیا. اقدامی هرسال انجام می‌شود که طرح زیارت به نیابت از شهید است. ما نیز در سازمان تبلیغات اسلامی از مجموعه‌هایی هستیم که به این پویش پیوستیم و تلاش کردیم که این پویش فراگیر شود و این چند میلیون نفر که از ایران به زیارت سیدالشهدا مشرف می‌شوند واقعا نیت کنند و با شهیدشان این راه را بروند و طبیعتاً روح آن شهید در ملکوت با این‌ها همراه خواهد بود و اقدامات مفصل دیگری که انجام شده است.

همچنین ما می‌توانیم از مردم درخواست کنیم که یادواره‌های شهدا را در مساجد و مدارس احیا کنند یا از آن‌ها درخواست کنیم که به پویش خرید کتاب خاطرات زندگی شهدا بپیوندند، بعضی از کتاب‌هایی که رهبر عزیزمان هم به آن‌ها تقریض نوشته اند، آن‌ها را خریداری کنند و حداقل پنج کتاب از خاطرات شهدا یا رزمندگانی که این راه را  راه‌اندازی کردند وجود داشته باشد. واقعاً اگر یک جوانی کتاب ابراهیم‌ هادی را نخوانده باشد ما از او می‌پرسیم که چرا نخواندی، چرا خودت را از چنین قهرمانی محروم کردی؟ باید یک حرکت این چنینی راه بیفتد. من درخواست می‌کنم همه کسانی که می‌خواهند عیدی بدهند به جای پول یا در کنار مبلغی پول کتابی از خاطرات زندگی شهدا یا یاران شهدا و رزمندگان تهیه کنند. از همه هیئت‌های عزاداری ما در خواست کردیم که حتماً کنار هیئت خود یک کتاب فروشی تاسیس کنید ولو کتاب فروشی موقت که در همان ده شب هیئت دایر است. این کارهایی است که ما در قبال زنده نگه داشتن یاد شهدا که رهبری می‌فرمایند کمتر از شهادت نیست برعهده داریم. طبیعتاً ظرفیت راهپیمایی اربعین هم یکی از آن ظرفیت‌هایی است که نباید از آن غلفت شود.