پیوند عبادت و سیاست در اسلام

مسئله، مسئله دعوت به اجتماع، دعوت به سیاست، دعوت به مملکت‌داری، و در عین حال که همه این‌ها عبادات است، عبادات جدای از سیاست و مصالح اجتماعی نبوده است. در اسلام تمام کارهایی که دعوت به آن شده است جنبه عبادی دارد. حتی در کارخانه‌ها کار کردن، در کشاورزی کشاورزی کردن و در مدارس تعلیم و تربیت کردن، همه‌شان مصالح اسلامی است و جنبه عبادی دارد … [عمل‌] نکردند این‌طور، از صدر اسلام؛ مصالح اسلام را همان‌طوری که قرآن شریف فرموده است، پیاده کنند [نکردند]، چون می‌دیدند که با قدرت‌های خودشان مخالف است. از آن اول آنچه را از قرآن که می‌دیدند با مصالح خودشان مخالف است، چون نمی‌توانستند از قرآن بردارند، تعبیر می‌کردند، کج معنا می‌کردند، به روحانیونی که وابسته به خودشان بود وادار می‌کردند که این‌ها را کج معنا کنند، منحرف کنند قرآن را از آن چیزی که هست. ولی بحمدالله قرآن ماند بین مسلمین و نتوانستند قرآن را تحریف کنند و بردارند، اگر می‌توانستند، می‌کردند» (۱).

 

(۱) صحیفه امام خمینی؛ جلد ۱۸، ۴۲۳-۴۲۲.